ค้นหาหมวดอักษร อ

ค้นหาจาก : คำศัพท์ ความหมาย

 

ค้นหา

ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน

• ความหมายของคำว่า ' อดุล, อดุลย, อดุลย์ '

  อดุล, อดุลย, อดุลย์  หมายถึง [อะดุน, อะดุนละยะ, อะดุน] ว. ชั่งไม่ได้, ไม่มีอะไรเปรียบ,ไม่มีอะไรเท่า. (ป., ส. อตุล, อตุลฺย).

คำที่ใกล้เคียงกัน

• อดุล, อดุลย, อดุลย์

  [อะดุน, อะดุนละยะ, อะดุน] ว. ชั่งไม่ได้, ไม่มีอะไรเปรียบ,ไม่มีอะไรเท่า. (ป., ส. อตุล, อตุลฺย).

• อดุล, อดุลย, อดุลย์

  [อะดุน, อะดุนละยะ, อะดุน] ว. ชั่งไม่ได้, ไม่มีอะไรเปรียบ,ไม่มีอะไรเท่า. (ป., ส. อตุล, อตุลฺย).

• อติ

  [อะติ] คํานําหน้าคําที่มาจากบาลีและสันสกฤตให้มีใจความว่าพิเศษ, ยิ่ง, มาก, เลิศล้น; ผ่าน, ล่วง, พ้นเลยไป, เขียนเป็น อดิก็มี. (ป., ส.).

• อติชาต, อติชาต

  [อะติชาด, อะติชาดตะ] ว. เลิศกว่าเผ่าพงศ์. (ป., ส.).

• อติชาต, อติชาต

  [อะติชาด, อะติชาดตะ] ว. เลิศกว่าเผ่าพงศ์. (ป., ส.).

• อติชาตบุตร

  น. บุตรที่มีคุณสมบัติสูงกว่าบิดามารดา, อภิชาตบุตร ก็ว่า.(ส. อติชาตปุตฺร; ป. อติชาตปุตฺต).

• อติเทพ

  น. เทวดาผู้ยิ่งกว่าเทวดาอื่น ๆ.